Winter

Begrenzing, bekrachtiging en reflectie
1960-1966, 1983-1988, 2006-2011

In de natuur lijkt de winter een kaal en weinig enerverend seizoen. Ook een winterse tijdgeest kent geen innovatieve cultuur. Eerder is sprake van inkrimpen: vernieuwing die niet voldoende verankerd is verdwijnt, vergaat of wordt weggekapt in de middelpuntzoekende krachten die de tijdgeest beheersen.

Binnen de winterse tijdgeest liggen de prioriteiten bij drie thema’s: begrenzing, bekrachting en reflectie: begrenzing van wat binnen de samenleving acceptabel geacht wordt; bekrachtigen van de gedeelde wortels van het systeem en reflectie op de culturele identiteit en de toekomst daarvan.

Winter is daarmee niet alleen het aflsuitende seizoen, maar ook het eerste. Er wordt gewogen en herschikt om zo goed mogelijk klaar te zijn voor een groeispurt wanneer een nieuwe lente aanbreekt. Een samenleving met gezonde wortels is klaar voor de toekomst.

Winter 1983-1988

En weg waren ineens de gescheurde spijkerbroeken en het pessimisme. Niks ‘love is a battlefield’! De gladgeschoren jongens in driedelig pak van Spandau Ballet zingen over nostalgie (’listening to Marvin, all night long’). I know this much is true. Winterse ‘touch base’!

Winter 2006-2011

had ik al gezegd dat winter en nostalgie goed samen gaan? Horen we Dusty in 1963? Nee, het is Duffy in 2007. En om ook een vergelijking aan te gaan met de winterse tijdgeest die heerste tussen 1983 en 1988 en het heden: bij een presentatie kort geleden riep ik dat we alleen nog een nieuwe Sade missen om de nostalgische flow compleet te maken. Half februari 2010 komt die voorspelling uit. Niet alleen staat de soepele swing van Caro Emerald op de eerste plaats van de cd-lijst, nieuw op 2 is… Sade. Met een comeback cd. Zou ze me gehoord hebben?

Comments are closed.

-->